Fotoğraf: Muğla ve İstanbul, 2018
Yazım tarihi: 18/11/2023
O benim için bir dolmakalem…miş… bugün.
muhakkak başkası için başka bir şey(ler)dir…
Bu aralar yine bir dolmakalem alma isteği geldi. Rengiydi, şekliydi nasıl olsun, ne renk mürekkep alsam diye bakınırken…
Evet ara ara dolmakalem alırım, kullanmayı severim, doldurulanı, kartuşlusu, renklisi, sadesi… Sonra tekrar pratik tükenmezlere dönerim. Ama dolmakalem keyfi başka…
İlk dolmakalemimi ilkokulda babam almıştı, koyu yeşil, çevrilerek doldurulan cinsten, siyah bir kutusu vardı, kayar giderdi kağıdın üstünde. Orta kısma yakın dikine, şeffaf, ince dikdörtgen birbirine paralel pencerelerinden mürekkep miktarı gözükürdü. Beraberinde Pelikanın değişmeyen şişesinde mürekkebiyle gelmişti.
Şimdi tam da kullanmaktan pek de memnun kaldığım bir tükenmez kalemin 5li paketinden almışken “nerden çıktı bu tırım tırım dolmakalem aranma ihtiyacı ?” sorusu aklıma düştü tabii…
Biraz kalayım bakayım meditatif, neymiş bu duygu, bu bağlılık, bu arayış…
Bu ara yine Özdemir Asaf şiirlerine dalıyorum ya o da başka konu…
Biraz sonra; evet geldi bir açıklık; dolmakalem benim için saygıyı temsil ediyor, değer vermeyi, verilmeyi… Sadece hediye olarak almış olmaktan değil, ayrıca kullanım şeklinden, doldururken, temizlerken, yazarken, saklarken özenle, saygıyla kullanmak gerektiğinden… ve dolmakalemin izlerinden tarihteki kulanımlarından hokkanın hikayesine kadar…
her anı saygı ve özen, kültür…
Evet o Amerika yerlilerinin hızlı yürümekten rahatsız olup, oturmaları ve ruhlarını beklemeleri hikayesi gibi ben de dolmakalem kullanmayı özlemişim.
Ya sizin? ısrarla takıldığınız şeyler neler ve neden? o hisse derinleşebiliyor musunuz ve bağlantıyı kurabiliyor musunuz?
Bu arada hiç hoşlanmadığım reklamcı (ve propagandacı) lafını hatırlatayım ;
“insanlar duygularıyla yönetilirler”
Üstelik bu akıllı mantıklı seçimler yaptığımızı sanırken olur…
Bu fotoğrafı bir reklam şirketinin camında çekmiştim;
