Bir bardak suya bir avuç tuz dökersen, su içilmez olur.
Fakat bu tuzu bir nehre dökersen, insanlar yemek yapmak, yıkamak, içmek için nehirden su almaya devam edebilirler. Nehir engindir ve kabul etme, kucaklama ve dönüştürme kapasitesi vardır.
Yüreklerimiz küçük olduğunda, anlayışımız ve şefkatimiz sınırlıdır ve acı çekeriz. Başkalarını ve onların kusurlarını kabul edemez, katlanamayız ve değişmelerini talep ederiz. Ama yüreklerimiz genişlediğinde, bu aynı şeyler artık bize acı çektirmez. Anlayışımız ve şefkatimiz çoktur ve başkalarını kucaklayabiliriz. Başkalarını oldukları gibi kabul ederiz, ve böylece onlar da dönüşme şansına sahip olurlar.
Öyleyse asıl soru şudur: kalplerimizin büyümesine nasıl yardımcı olabiliriz?
Angouleme 2011
Thich Nhat Hanh – Sevgiyi beslemek … (bu yazının sonrası)